Jestem w raju. Staję na środku hali i zaczynam się kręcić w kółko, jak na karuzeli. Obrazy wirujące dookoła zaczynają się zniekształcać, a węch dotykają mieszaniny zapachów. W uszach rozbrzmiewa hałas rozmów, mlaskania, czasem beknięcia. Mam ochotę zamknąć oczy i zdać się na ślepy los. Zakręcić sobą jak ruletką i tam gdzie …
Wiosna AD 2018 stoi u mnie pod znakiem zawodów. Zaczęło się już w mało wiosennym lutym od startów w Grand Prix na Kabatach. Potem poszło z górki, Parkrun (podobno to nie zawody ;), 3 kolejne Grand Prix, Dualton w Poznaniu, Bieg Oshee. Apetyt rośnie w miarę obżerania się więc …
Naczynajem tłista Wreszcie zaczynamy biec. Tym razem nie latają nad głowami ubrania, jak zazwyczaj w Bostonie. Jest ciepło, nawet trochę za ciepło. Uratować mają nas słynne podmuchy bostońskiego wiatru. Na razie jednak biegniemy w szpalerze hałasu, ludzi, domów i drzew. Ani hałas ani liczba ludzi stojących wzdłuż drogi, nie maleje …
Dlaczego na 40 urodziny ludzie*: robią szalone rzeczy, popadają w melancholię, próbują oszukiwać czas? (* niepotrzebne skreślić) Czy romantyczny weekend w Paryżu czy w Sochaczewie w 41 lub 42 urodziny, smakuje gorzej?
Warszawa wrzesień 2016 – A co byś powiedział na Hong Kong? – Jako miejsce na przesiadkę? Spoko. Możemy nawet zostać na dzień, dwa, jeśli chcesz ale później lecimy do Nowej Zelandii. – OK. Za kilka dni. – Słuchaj w lutym w Hong Kongu jest maraton!
Zaczęło się czyli 19 km Niestety na 19 km budzi się siostra bólu – kolka. Właściwie zrywa się z letargu i wali mnie prosto w prawy bok. Jakby ciągnęła za sznur bujający dzwon serca i obijała go o żebra. Cholera, rozbujała się na całego.
Skąd się wziął pomysł, żeby przebiec maraton w dniu 42,195 urodzin? Głupie pytanie 😉 Ale jak to zrobić, skoro wypada to w poniedziałek? Trzeba go sobie zorganizować albo … mieć dziki fart. Mamo, dziękuję Ci, że mnie porodziłaś 6 października 😉 Dzięki temu moje 42,195 urodziny przypadają 18 kwietnia czyli …
W ciągu pierwszych minut zawsze wydaje mi się, że założyłem za mało warstw. Przejmujące zimno, powoduje, że zaczynam bieg od wysokiego tempa. Co z kolei wzmaga pęd zimnego powietrza. Cudownie ;(
Słyszę muzykę. Gość nieźle szarpie druty, miło posłuchać. Już chciałbym pozamiatać podłogę włosami, gdy nagle dostaję kuksańca w bok. Co jest? Przecież dookoła mnie nie ma nikogo?
Tak zwane strefy T1 i T2 to fetysz dla triatlonistów. Ludzie, którzy męczą się czasem przez kilkanaście godzin, stają na uszach, żeby zaoszczędzić sekundy w przebieralni. Robią nawet specjalne treningi, żeby wykonywać te banalne czynności w sposób automatyczny i maksymalnie szybki. Bo wbrew pozorom roboty jest całkiem sporo.
