Naczynajem tłista
Wreszcie zaczynamy biec. Tym razem nie latają nad głowami ubrania, jak zazwyczaj w Bostonie. Jest ciepło, nawet trochę za ciepło. Uratować mają nas słynne podmuchy bostońskiego wiatru. Na razie jednak biegniemy w szpalerze hałasu, ludzi, domów i drzew. Ani hałas ani liczba ludzi stojących wzdłuż drogi, nie maleje wprost proporcjonalnie do odległości od startu.
To jest niesamowite, jak bardzo Ci ludzie się angażują w doping. Jakby grała ich ulubiona drużyna basebolowa. Albo zobaczyli właśnie gwiazdorów futbolu amerykańskiego.